تاثیر آموزش مبتنی بر مدل «مراحل تغییر» بر ارتقای فعالیت بدنی و افزایش توان فیزیکی

اهداف: ارتقای فعالیت­ های جسمانی یکی از موثرترین استراتژی­ ها برای کاهش خطر بعضی از بیماری­ های غیرواگیر و مزمن است . روش­ های متعددی به­ مظور سنجش عوامل موثر بر فعالیت جسمانی ساخت و اعتباریابی شده است. کاربردی ترین مدل در این خصوص مدل مرحله ای تغییر رفتار (ttm) است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر برنامه آموزشی فعالیت­ های جسمانی در ارتقای فعالیت بدنی و افزایش توان فیزیکی با استفاده از ttm انجام شد.   روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه مداخله ­ای نیمه ­تجربی است که در سال 1388 روی کارکنان یکی از مراکز دولتی انجام شد. 60 مرد 20 تا 57 ساله به روش نمونه­ گیری تصادفی ساده انتخاب و بررسی شدند. کارکنان به دو گروه تجربی و شاهد (30 نفره) تقسیم شدند و قبل و 3 ماه پس از انجام برنامه آموزشی پرسش­ نامه­ ها را تکمیل نمودند . توان فیزیکی کارکنان با استفاده از دوچرخه ارگولاین اندازه ­گیری و سپس آموزش فعالیت­ های ورزشی و افزایش توان فیزیکی در گروه تجربی اجراشد. داده ها با spss 13 تحلیل شد.   یافته ­ها: افراد گروه تجربی در مرحله تغییر پس از مداخله از پیشرفت معنی ­داری برخوردار شدند (0.001=p ). میانگین نمره توان فیزیکی افراد در گروه تجربی پس از اتمام دوره آموزشی افزایش معنی ­دار نشان­ داد (0.016= p ). خودکارآمدی، توازن و تعادل و همچنین فرآیند فعالیت­ های ورزشی افراد در گروه تجربی پس از آموزش افزایش یافت (0.001> p ).   نتیجه­­ گیری: برنامه آموزشی مبتنی بر ttm در بهبود توان فیزیکی و فعالیت جسمانی کارکنان مراکز دولتی موثر است.